Yaşamın içinde meditasyon halinde olma ve bu halden diğerlerine alan tutma serüveni bana neleri getirmiş, bu sabah bunu düşündüm ve içimden geçenleri paylaşmak istedim:
Hayal kırıklığına uğrasam, beklentilerim, isteklerim karşılanmasa dahi mutlu olabileceğimi öğrendim!
Üzüntü hissinin canlılığımı doyasıya yaşayabilmenin önünde bir engel olmadığını fark ettim;
bir nefesle girilebilen tertemiz bir hiçlik alanını keşfettim;
özümden, saf bilincimden gelen seslerle dışarıdan, koşullanmalardan, kültürden gelen sesleri ayırt etmeye başladım.
Hiç bir anın diğerinden daha özel olmadığının bilincine varma yolculuğum başladı… Korku duyan, kendini değersiz hisseden kimliğimle barışmanın mümkün olabileceğini gördüm.
Soyut düşünebilme yeteneğim gelişti ki bu yetenek iç dünyamı aşkla, yaratıcılıkla besledi;
sevmediğim alışkanlıklarımdan savaşarak değil, adım adım, yılmadan kalbimin ihtiyaclarını anda fark ederek vazgeçebileceğimi keşfettim;
sevme kapasitem arttı.
Hakikatın beni bu dünyaya en çok topraklayan şey olduğunu anladım.
Dünyanın seslerini, renklerini, tatlarını daha çok farkında olmaya başladım;
mevcut deneyimimle savaşmadığımda anın benim için katmer katmer açıldığını anladım;
katmer katmer açılan anların içinden huzura erişildiğini gördüm…
Merak dolu bir güven, aşk dolu bir sabır olabileceğini öğrendim.
Yuva hissinin mekanla değil kendi içimde evde hissedebilme hali olduğunun bilincine varmaya başladım.. Şu anda bu yazıda da hakim olan aşk halinin dışarıdan gelen onay ve kabul ile değil içeriden yön alan bir şefkatle ortaya çıktığını fark etsem de,
dışarıdan onay, değer ve kabul arayan kimliğimin de orada durduğunu gördüm;
buna rağmen Rumi’nin dediği gibi “onlar için değil senin için anlamlı olan şekilde yaşa” cümlesinin getirdiği özgürlüğün tadını aldım
Doğa ritüellerinin bilinmeyene mektuplar yollamak ve farkındalığı bu ana demirlemek için harika bir şifa yolu olduğunu keşfettim.
ve içinden geçmesine teslimiyetle izin verdiğinde, bazen bir rüzgarın zihninin seslerini temizleyebileceğini,
niyetle yakılan kutlu bir ateşin içindeki koru harlayabileceğini de gördüm…
ve herkesin kendi meditasyon serüveninin kendine özgü ve çok kıymetli olduğunu anladım…
iyi ki bu yolculuğa başlamışım!🌼