Bu haftasonu bir seansta geçmişimden kısa bir sahneyi paylaşırken buldum kendimi:Konserim vardı…Çok heyecanlıydım, bayılacak gibiydim; bu halimi gören arkadaşım Amy yanıma gelip bana şöyle demişti: “Kötü söylesen bile buradaki insanlar seni seviyor”. Evet!
Çünkü ilk konserimdi; genelde arkadaşlarım vardı konserde… Şu anda hayatınızdaki insanları düşünün:Seviyor musunuz onları? Neye göre, hangi kritere göre? Mesela genel geçer başarı kriterlerine göre başarılı olanları daha çok mu seviyorsunuz? Hiç sanmıyorum…:); ve inkar etsek de, kalbimizin en çok can attığı şey sevmek ve olduğumuz gibi sevilmek.
Bu sevgi bu yaşımıza kadar kurumlarda, sistemlerde öğrendiğimiz gibi bir sevgi değil ama..
Bir şey kazandıktan, elde ettikten sonra, şunu yaptıktan, bunu yaptıktan sonra hak edilen bir şey değil, doğuştan hakkımız…🌻 Şu anda tanımadığınız bir insanın gününe bir gülümsemeniz, bir nazik davranışınız ile katkıda bulunuyorsanız, sadece tek bir insanla farkındalıkla iletişim kuruyorsanız, içinizdeki aşkı dışarı iki dakikalık bir sohbetle bile yayıyorsanız bugün, yeterlisiniz, seviliyorsunuz… Bunu birinin size söylemesi gerekiyorsa bu anda, o benim 🙂