Resim yapıyorum

Nisan yağmuru yağıyor dışarıda,
bir mantra var dilimde
Daha önce hiç var olmamış gibi ilk kez resim yapıyorum.
Meditasyon olarak,
Yaptıkça zihnim esniyor
Ki ben küçükken, tüm resimlerimi takdir puanını kaçırmayayım diye yetenekli Annem yapardı…
Ben yeteneksiz olduğumu düşündüm hep
Bu anda ise yetenek diye bir şey var mı yok mu hiç önemli değil benim için 🙂
Yağmur tercihsiz yağmaya devam ediyor, herkesin üzerine eşit…
Ve ben bir çocuk gibi resim yapıyorum
Dilimde yağmurun şarkısı
Özgür hissediyorum
İçsel manzaramı çiziyorum sadece
Sanırım bahar var ki içeride, bu çıktı 🙂
Oyun oynuyorum
Tıpkı çocuk olduğunu bilmeyen bir çocuk gibi
“meli”, “malı” kipleri yok bu akışta
Ve hissediyorum yaratıcılık herkesin doğuştan hakkı ve bilinci uyandırmanın en etkili yöntemlerinden biri
Yeni bir resme başlıyorum sonra, küçük, rahat adımlarla ilerliyorum.
Hoşuma giden, beni çeken bir renkle bağlantı kuruyorum
Yarattığım çocuksu alanla bağlantımı her kaybettiğimde, durup tekrar kuruyorum
Ve böyle devam ediyor..
İçimde bir sevinç… 🌻