(no subject)
Yorulduğum zaman vazgeçmiyorum artık
“Dinleniyorum”
Tüm hücrelerimle kendimi bırakıyorum
Biliyorum ki kendimi güvenerek bıraktığım zaman
Yeryüzü beni tutuyor
Ruhumun ilgisini çekmeyen insanlarla, durumlarla, şeylerle ilgilenmiyorum artık
Böyle yaptıkça beni heyecanlandıran şeyler giriyor yaşamıma
Bir anda kesip atabilmenin mümkün olduğunu Kali’den öğrendikçe, hafifliyorum.
Dinleniyorum çünkü bir şeyler benden çekip giderken şefkate ihityacım var, vazgeçmeye değil…
“Bende hiçbir sorun yok” cümlesini daha da derinden anladıkça, hemen hemen hepimizde arkada sinsi sinsi konuşan “sende bir sorun var” sesinin olduğunu anlıyorum…
Jenerasyonlardan , kan bağıyla, belki bilmeden, sevgi adına yapılan bir aktarım bu…
Oysa ki dinlendiğimde ve yüzüme hafif bir tebessüm getirdiğimde “tam olmam gerektiği gibi olduğumu” yoğun bir sevgiyle kavrıyorum…
Vazgeçmiyorum…
İlham alıyorum, veriyorum, alan tutuyorum, alanımı zenginleştiriyoum, davet ediliyorum ve davet ediyorum.
Herkesin kendi yolu olduğunu anlıyor, bu anlayışım bana verdiği derinleşme ile çiçek açıyorum…
Vazgeçmiyorum
Dinleniyorum.
Dinlenirken, eyleme geçeceğim gelecekteki bir zamanı hayal etmiyorum…:)
Jobim’in bossasındaki bir ritimde dinleniyorumGüllerin kokusunda dinleniyorum.
Elif Dur Zen and Feminine Being Arts 