Estağfirullah

Bugün hüzün, hakikat, öfke, yaşanmışlık, ışık, kalp ve korkuların içinden dolu dolu geçtiği bir alana ev sahipliği yaptım.

Sonra uzandım yere hem çenemi hem de zihnimin sesini dünyanın en güzel çiçeğinin pembesi ile kapattım.

Dilim damağımda

Damağımı dilim ile, ağzımı gül ile kapattım

Sema ederken semazenler böyle yaparmış

Vesvese azalırmış böyle yapınca meğer…

Kendimi pek beğenmedim fotoğrafta ama bakışımı sevdim

Maskeler olmadan yaşamak ne tatlı

“True to life” çalıyor Roxy Music’den

Cennetten bir rüzgar esiyor yüzüme

Keşke o da bana doğru böyle esse diye düşünüyorum

Yüzyüze sadece tek bir kez konuşmuştuk

Nereden geldi ki aklıma şimdi 🙂

Sonra düşünce saniyesinde gidiyor aklımdan…

yazı yazmamak olur mu diye düşünüyorum bu sefer

olmaz olmaz

hiç yazmamak olur mu diyorum

Temmuz işte…

Benden mi tüm bunlar diyorum

Yok, kocaman bir “Estağfirullah” yankılanıyor

Tebessüm ediyorum, belli etmesem de

Gülün kokusu bende.