Bugün hüzün, hakikat, öfke, yaşanmışlık, ışık, kalp ve korkuların içinden dolu dolu geçtiği bir alana ev sahipliği yaptım.
Sonra uzandım yere hem çenemi hem de zihnimin sesini dünyanın en güzel çiçeğinin pembesi ile kapattım.
Dilim damağımda
Damağımı dilim ile, ağzımı gül ile kapattım
Sema ederken semazenler böyle yaparmış
Vesvese azalırmış böyle yapınca meğer…
Kendimi pek beğenmedim fotoğrafta ama bakışımı sevdim
Maskeler olmadan yaşamak ne tatlı
“True to life” çalıyor Roxy Music’den
Cennetten bir rüzgar esiyor yüzüme
Keşke o da bana doğru böyle esse diye düşünüyorum
Yüzyüze sadece tek bir kez konuşmuştuk
Nereden geldi ki aklıma şimdi 🙂
Sonra düşünce saniyesinde gidiyor aklımdan…
yazı yazmamak olur mu diye düşünüyorum bu sefer
olmaz olmaz
hiç yazmamak olur mu diyorum
Temmuz işte…
Benden mi tüm bunlar diyorum
Yok, kocaman bir “Estağfirullah” yankılanıyor
Tebessüm ediyorum, belli etmesem de
Gülün kokusu bende.
