Yol açık

“Herkesi sevemeyebilirsin!

İnsan hallerini, tavırlarını…stratejilerini…

Mecbur değilsin de…

O zaman minicik bir kabuğu ile başla yeryüzünün,

sevmeye yeniden.

Bir yerinden başla…

Seromoniler yap

Bir ayağın hep yeryüzünde olsun

Bir ayağın hep bilinmeyenin sevgisinde

Etrafındakiler değişmeyebilir

Değişmesinler, bırak

Sen burada kal, niyetini bozma

Bir ayağın yeryüzünde

Diğer ayağın bu yeryüzünün dışında

Elinde yeryüzünün kabuğu

Zaten sevdiklerine tekrar bak bugün

Şefkatle, özenle sev onları

Ne ihtiyaçları var sor

Sevemediklerini de sevme

Hiç birşeye mecbur değilsin

Kendini güvende hissettiğin yerlere ve insanlara doğru git bugün

Aidiyet hissini iyice tazele

yeyüzünün senin ait hissetmene ihtiyacı var, anla

Evde hissettirende kal

Her yer, her durum, herkes ev değil

Gece avlanan yırtıcı bir hayvan gibi kokla

kendine iyi geleni anla

Kabuğu elinde iyice hisset

ve yeniden bağlantı kur

özenle, heyecanla

Kendi doğrunu ifade et

Dikkatini dağıtma

Yol açık

Yok güzel

Yol sevgiden

Yol kendini kabulden

Yol yeryüzünden

Yol bilinmeyenden”