Fotoğraf

Anılarda çıktı bu fotoğraf karşıma, bugünden bir tbt…Sevgili Asena sergimle ilgili olarak böyle yazmış o zaman…tekrar okuyunca yeryüzünde aldığım belki de en güzel iltifat dedim içimden. Bir tarafım kabullenemedi, “sıradan bir insanım ben ya” dedi… bir tarafım sevgiyle ve heyecanla kabullendi: işte o sıradanlığı bilen ve kabullenen tarafım…ki  bu kelimeleri sarf eden arkadaşım dünyaya ve diğerine zaten sevginin gözünden bakan sihirli bir sanatçı…

Evet, hep sihrin peşinden koşmuşum… sergiden bu yana hiç durmamışım…:) koşmayı kesip bana kendiliğinden gelmesini Zen yolunda daha iyi anlarken, fotoğraf çekmeyi hiç bırakmamışım. İçimdeki sihirli çocuk Alis hep yeryüzüne yeni gelmişcesine ve beklentilerden arınmış olarak bakmış etrafa…
Belki de gecmiş yaşamlarımdan birinde yakılmış bir büyücüydüm, kim bilir…:)) o nedenle de, şimdi bu yeryüzünde başka araçlarla devam etmişim büyüye…
Fotoğrafa Zen eklenmiş yolda, seremoniler eklenmiş, kendi karanlığıma bakma yolları eklenmiş, dans eklenmiş, bir Şaman yolculuğunda gelen Kuzgunum eklenmiş, tanrıçalar ve diğer arketipler eklenmiş…
Kimi zaman sadece bir tütsünün kokusuyla kolaylıkla sihir varlığına girebilen ben,  arzularım gerçekleşmediğinde Elif gibi hiçte durmayı da tasavvufdan öğrenmeye başlamışım…
İyi ki diyorum, hep öğrenirken sihir yolculuğuma devam ettiğim için…
Donakaldığım, durduğum, yerin dibine indiğim hallerim hep yolculuğun bir parçası daha iyi anlıyorum…

Siz de sihrinizi ve varlığınızı lütfen yeryüzünden esirgemeyin, bugün ve her gün…🌻🌻🌻