O kalp

Kalp kırıklığı, aşk acısı ile yankılar var bu sabah bende…

🌱Kalp kırılır, üzülür…

🌱Zihin düşünür, kendi korku tünellerini yaratıp dolaşır durur, acı çekme deneyimini beslemeye devam eder…;

ama

🌱Ruh yada Tin özgürdür; hep özgür olmak ister; oyun oynamak ister; canlılığını sınırlandıracak bir deneyime bağlı kalmak istemez, bilgedir…

Ruh bir saplantıyla, hayal kırıklığıyla takılıp kalmaz…Ruh kendine evet der…

Aşk acısına Ruh iyi gelir; bir süreliğine ortadan kaybolmuş gibi görünse de, doğayla, yaratıcılıkla samimi ve canlı bir bağlantı kurulan her yerde belirir; tekrardan ortaya çıkar ve seni eski gücüne geri getirir…

Aşk acısı başta olmak üzere her türlü acı çekme deneyimi, tekrar eden saplantılı düşünceler, kendine zarar verme eğilimlerinde hatırlanacak bir sevgi hali var:

“bu yeryüzünde acı çekmeye dair hiç deneyimi olmayan bir yer var; orası da andaki Ruh”

Bu Ruh seremoniler ister.

Vahşi benlikle bağ kurmak ister.

Göl, deniz, dağ, ağaç, rüzgara yarenlik etmek ister.

Yaratmak ister.

Dans etmek ister.

Tanrı ve tanrıça arketipleri ile yeni yeni haller almak ister.

Bilgeliğini derinleştirmek ve yaymak ister….

Davul ritmi dinlemek ister; o ritmde yeryüzünün kalp atışını duyar…

Ve kendi kalp atışını yeryüzünün kalp atışına uyumlu kılmayı diler…

Ve davet edildiğinde gelir.

Bu boyamamda da işte yeryüzünde acı çekme deneyimine sahip olmayan ve bana seans ve seremonilerimde ilham veren Ruh kalbini aktarmıştım…

Ruh dolu bir Cumartesi dilerim!
💙