Ateşten dolunay

Aslan burcundaymış dolunay

Ateştenmiş ışığı bu gece

Ateşe canından ilk üflediğin zamanı hatırlıyor musun?

Ölmek üzereydin, ruh kaybından

“Elif” dur demişti, sana

Kimdi o konuşan?

Sorup soruşturmuş öğrenmiştin 

Şems diye bir adammış

Elif durmak da ne demek diye çok ama çok merak etmiştin

tam bir yıl sonra

Kendini Çam ormanlarının arasında tepelerde bir dergahta bulmuştun

bir gece yarısı

çeşit çeşit müzisyen meşk ederken, sabahın ilk ışıklarına kadar

Öğrenmiştin ne demekmiş

Önce bir tatlı semazenden 

Sonra aşktan

O gün bugündür

Ne zaman elifte durmasan

Şems gelmedi mi sahi

“Ateşime bağlılığını sınıyorum, büyük bir zevk ve heyecanla” demedi mi?

Sen zaten sadece onun ateşiyle ısınmadın mı hep?

Hep ona bağlı kalmadın mı?

“Neden hala sınıyor ki beni?

Yetmez mi?”

Sema dönenlerin kalbi son kıvamına hiç ermez bilmez misin?

Son nefese değin sevişirsin ateşle…”