Aslan burcundaymış dolunay
Ateştenmiş ışığı bu gece
Ateşe canından ilk üflediğin zamanı hatırlıyor musun?
Ölmek üzereydin, ruh kaybından
“Elif” dur demişti, sana
Kimdi o konuşan?
Sorup soruşturmuş öğrenmiştin
Şems diye bir adammış
Elif durmak da ne demek diye çok ama çok merak etmiştin
tam bir yıl sonra
Kendini Çam ormanlarının arasında tepelerde bir dergahta bulmuştun
bir gece yarısı
çeşit çeşit müzisyen meşk ederken, sabahın ilk ışıklarına kadar
Öğrenmiştin ne demekmiş
Önce bir tatlı semazenden
Sonra aşktan
O gün bugündür
Ne zaman elifte durmasan
Şems gelmedi mi sahi
“Ateşime bağlılığını sınıyorum, büyük bir zevk ve heyecanla” demedi mi?
Sen zaten sadece onun ateşiyle ısınmadın mı hep?
Hep ona bağlı kalmadın mı?
“Neden hala sınıyor ki beni?
Yetmez mi?”
Sema dönenlerin kalbi son kıvamına hiç ermez bilmez misin?
Son nefese değin sevişirsin ateşle…”
