Ekinoks.
Gece gündüz eşit.
Karanlığımla aydınlığım eşit mi?
Değil belki ama
Onlara dair farkındalığım eşit yeşerdiğinde yani orada olduklarının bilincinde olduğumda, aydınlığımı gölgede kalmış hallerime, hislerime, düşüncelerime ışık tutmak için kullanabiliyorum…
Ve böylece gücüm artıyor
Tek kutuptan beslenmiyorum çünkü.
Şifa kapasitem ve
İç dünyamın zenginliği de artıyor
Peki ya sessizlik ile ses?
Aşk ile korku?
Özgürlük ile bağımlılık?
Eşit mi?
Ben neredeyim?
Ben bunların hepsi miyim?
Kaos ile düzen
Anlayış ile anlayışsızlık?
Tevazu ile kibir?
Eşit mi?
Ben ortadayım
Olduğum kadar
Olduğum yerde
Ama tüm bunların ötesinde
Gece ile gündüzün ayrı ayrı varlığı için duyduğum şükran kalbimde…
Her güneş battığında geceyi
Her güneş doğduğunda gündüzü deneyimlemek paha biçilmez…
Aklıma Stockholm’den dönerken, uçaktan indiğim anda İstanbul’un gecesine bakıp hissettiğim neşeyi hatırlıyorum, sadece ve sadece 10 gün gecesiz kalmıştım oysa ki İskandinav coğrafyasından sebep…
Sunağımı yere düşenlerden yaptım.
Seremonide ilk aşamamdı
Sırada müzik
Ve en son da ateş var.
Kutlu
Ruhlu
Mutlu
Olsun!
