Hiç kimse

Hepimiz diğerinin mutsuzluğunda çeşit çeşit yollardan doğrudan ya da dolaylı olarak sorumluluk sahibiyiz ve bunu pekala kabul edebiliriz…:) ; kendimiz kendi mutsuzluğumuzdan sorumlu olduğumuz kadar…İçeri bakan uyanır evet kesinlikle! Ama mutlu olacağının garantisi yoktur. Mutluluk ve iyileşme söz konusu ise içeri bakarken bu etkenleri, içinde yaşadığımız sistemi de göz önünde bulundurarak ilerleriz. Zaten o zaman her şey içeride ise ve buna bakmak yeterli olsaydı, kimsenin terapiste, koça, atölyeye, kişisel gelişim kitabına, psikoloğa, şamana, ayine vs. ihtiyacı kalmazdı…:) 

Örneğin, hemen hemen herkes sosyal medyasına son derece mutlu, güler yüzlü (ki sahte yüz ifadelerini gerçek sıcak ve anlık gülüşlerden ayırt etmek pekala mümkün), oldugundan daha ince (hatta kimi zaman normal kilosundan en az 10 kg az falan görünen), oldugundan daha kendine güvenli fotoğraflarını ve videolarını koyuyor…ve bir insan kolaylıkla şu tuzağa düşebiliyor: “benim dışımda herkes mükemmel”. Oysa ki neler olup bitiyor arka planlarda :)) 

Eşini aldatan bir arkadaşım karısının düzenli aralıklarla ailece koyduğu mutluluk fotoğraflarına “beğeni” atıyor mesela…:) Sürekli bana yakınıp hayatının ne kadar kötü oldugundan bahseden bir dostum sürekli çok mutlu olduğu ve çok güzel göründüğü, yaşamla adeta aşk yaşıyormuş gibi fotoğraflarını koyuyor…Eminim iyi bir niyetle yapıyorlar bunları; kendileri için en iyisinin bu oldugunu düşündüklerinden…belki böyle görünürsem gerçekten de böyle olurum diyorlar belki kim bilir…Elbette insanlara depresyonlu, pijamalar içinde, bedbaht hallerimizi gösterelim demiyorum ya da belki diyorumdur :))) ama bu gerçeği de göz ardı etmeyelim…herkes bir halini, bir fotoğrafını, bir videosunu vs. seçiyor onca günlük hayatlarından ve onu paylaşıyor…Kimse kimseden daha mükemmel değil…

Çünkü hiç kimse mükemmel değil:)

Rahatlayabiliriz…:))