Yolculuk

Sizin en son yolculuğunuz nereyeydi? “İz bırakan yolculuk” diye sormak sanırım daha doğru. En son iz bırakan yolculuğunuz nereyeydi, kimleydi? 

Ortalarına doğru atalarımla karşılaşsam da, benimki yalnızdı ve yerin altında akan bir nehre doğruydu…Şamanik bir yolculuktan bahsediyorum. 

Kişinin iç dünyası zengin kalmaya devam ettikçe talih asla onu yere seremeyecektir” cümlesini aralarda hep hatırlarım. O yüzden de aralarda iç dünyam zengin kalmaya devam ediyor mu diye muhakkak araştırırım. O iç dünya dış dünyadan imgelerle zenginleşirken bu ağaç benim için önemli oldu. Çıralı’da sahildeki bir ağaç bu, kumda. Yerin altına inerken ben ya denizin altından bir mağarayı ya da kalbimde kalan bir ağacın köklerini kullanıyorum; bir çocuk gibi meraklı oluyorum, beklentilerimi çöpe atıyorum ve olan biten her şeye izin veriyorum. Bir de “yeni başlayanların zihnini” hep canlı tutmak için izin veriyorum kendime.  Yeni başlayanların zihni harika bir zen olgusudur. Her şeyi çok bildiğimiz bu dünyada hiç bir şey bilmeyen halimizi içimizde barındırmak önemli diye düşünüyorum. Hem bu hal iç dünyayı da zenginleştiriyor ve bir ağacın köklerinden yerin altındaki bir nehre inerken heyecanımı kaybetmememi sağlıyor. İç ve dış dünya birleşirken yerin yüzünde, bambaşka bilgilerle, yenilenmiş olarak geri dönüyorum…

Yolculuk; yolcu olma hali; yolda olma hali: mevcudiyet ve yenilenme…Çünkü bir ömürlük misafiriz yerin yüzünde. O kadar.