Ya dikeyse?

Giydirmişlerdi üstümüze bir deli gömleği gibi zamanı ya hani
O güzelim şairin dizelerindeki gibi
Ya ben dikey gidiyorsam
fıstık yeşili bir otobüsle
Ve aynı mantrayı tekrar tekrar dinliyorsam Tanpınar’ın yekpare anında
Ve her seferinde başka tad alıyorsam bıkmadan
Nefesimden zamansızlık akıyorsa beden tapınağıma
Ya hep buradaysam
Başka gidecek bir yerim yokmuşcasına
Ya bir şimdiden diğerine yolculuksa o otobüste,
zaman dediğin
Ya bu kadar nefisse yaşamak tek nefeste