Yaşamayı bildiğimize karar verdiğimizden beri lanetledik kendimizi:)
“Her gün yaşamayı öğreniyorum ben
Tekrar tekrar
Bugün nasıl bir aşk mektubu yollayabilirim bilinmeyene diye soruyorum
Bir Fotoğrafla mı?
Bir şarkıyla mı?
Saf meraktan sorduğum bir soru ile mi?
Bugün rüzgarda farklı bir koku var mı mesela?
Evet
Bugün tanıdığımı sandığım birine hakikaten keşfetmek üzere empati ile bakabilir miyim?
Bugün sevgilimi sevmenin farklı bir yolunu bulabilir miyim?
Ya kendimi sevmenin?
Bugün her zaman dinlediğim o parçanın arkada giden basına daha derinden kulak verebilir miyim?
Bugün alışmamak ne demek tekrar tekrar sorabilir miyim?
Daha önce hiç bu yaşımda, tam bu anda, böyle bir görüntüyle var olmadım, daha derinden anlayabilir miyim?
Ve bu benim en görkemli başkaldırım olabilir mi?
Bugün yine yeniden yaşamayı öğrenebilir miyim?
Tam bu anda
Bu kalp atışında
Mevsim sonbaharken…
Ve herseyi bildiğine kanaat getirmiş tavırlardan, hallerden, insanlardan, gurulardan, öğretmenlerden uzak durmayı seçebilir miyim?
🙂
